اینجا مکانیه که به وسیله روح کسایی که اینجا زندانی بودن تصرف نشده بلکه جملاتی که به وسیله اونا روی دیواره های زندان نوشته شده شما رو در بهت و حیرت و البته وحشت فرو میبره. در درون ویرانهای ورزشگاه بزرگ شهر رقه، جایی که مرکز فرماندهی بدنام داعش قرار داشته و از این مکان حملات تروریستی در کشورای غربی برنامه ریزی و هدایت می شد، سلولای کوچیک و موقتی هست.
بعضی از اونا دستشوییای کوچیکی بودن که به بازداشتگاهایی کوچیک یا سلولایی واسه شکنجه زندانیان تبدیل شدن.
این وسط اتاقی هست که بیشتر از بقیه اتاقکا جلب توجه می کنه و روی دیواره های سفید اون اسامی آدمایی با مدت زمان زندانی بودن سیاهکاری شده.
در واقع کسایی که توس داعش به خیانت یا جاسوسی متهم می شدن در این سلول نگهداری شدن. به گفته نیروهای دموکراتیک سوریه، در طبقه زیرین این ورزشگاه، افراد داعش رختکنا رو تغییر شکل داده و به سلولایی واسه زندانی کردن افراد تبدیل کردن. از همه ترسناک تر جملاتیه که به زبون انگلیسی با خطایی ناخوانا با خودکار روی این دیواره ها نوشته شده و در زیر اون سوراخی بزرگی قرار داره که شبه نظامیان داعش واسه رفت و اومد راحت تر در راهروهای این ورزشگاه ایجاد کردن.
یکی از این نوشته ها بدین شرحه:” اگه شما دارین این نوشته رو می خونین، چهار دلیل کلی واسه بودن شما اینجا هست.۱٫ شما جنایتی مرتکب شده و با دستای خونین دستگیر شدین.۲٫ از سرویس جی پی اس واسه توییتر استفاده کردین! یا یا نقاطی رو با به کار گیری جی پی اس روی گوشی موبایل خود مشخص کردین.۳٫ ویدیوها یا عکسایی رو از یه منبع اینترنتی وای فای حساس بارگذاری کردین یعنی به اجازه امیر خود نیاز داشتین ولی این کار رو نکردین.۴٫ مشکوک هستین! در اون طرف خیابون! پلیس دلیل خوبی واسه این کار داره.
صبور باشین! صبور باشین! صبور باشین! دشمن شیطان مسلمانان همه نوع نجوایی در گوش شما می خونن در حالی که شما به سقف یا کف سلول خیره شدین”.
بالاتر از این متن نام حسام الخواج نوشته شده و بعد از “در ۲۵/۲/۱۶ کشته شد”. در جایی دیگه روی دیوار میشه نام کسایی که در این زندان حضور داشتع همراه با مدت زمان زندانی بودنشون حکاکی شده.
ابوماریا ۱۱۳ روز. ابو حسین دوار زیر اسم خود به زبون روسی نوشته:” کابوس”. ابوکرم از فرانسه. مشخص نیس که کی آزاد شده و کی اعدام گردیده. در بخشی دیگه از دیوار دلیل زندانی شدن افراد بیان می شه.
پوکهای زیادی روی کف زندان ریخته، همراه با کاغذهایی که به عنوان وسیله هدفگیری به وسیله شبه نظامیان طرفدار داعش واسه آموزش تیراندازی استفاده شدن.
جنگ واسه آزادی رقه یه جنگ بین المللی بود و در این ورزشگاه داوطلبانی رو از بقیه نقاط جهان می بینیم. یکی از این جنگجویان غربی داوطلب مایک اسمشه که اهل بریتانیاست و جوابی واسه سخت ترین سوال ممکنی که حالا جلوی روشون قرار گرفته وجود نداره: چیجوری به خونه برمی گردن؟ چون راه های زمینی واسه برگشت این جور آدما به خونه هاشون بسته و توانایی به کار گیری حریم هوایی رو هم ندارن. یه نفر دیگه هم داوطلبی ۲۴ ساله به نام جون اهل کلرادوه که نگرانی زیادی واسه این موضوع نداره.
ایشون شغل خسته کننده اش رو تو یه موسسه فناوری اطلاعات رها کرده و به یگانا کُرد ملحق شد اما هیچ وقت فکر نمی کرد که خود رو در خط مقدم در رقه ببینه. ایشون میگه که از این جنگ لذت برده. علاوه بر این ایشون اینجور میگه:” غم انگیزه که دیگه نبردی واسه ما وجود نداره. من حدود ۷۰ متر با افراد داعش فاصله داشتم، می تونستیم فرار کردن اونا رو در خیابونا ببینیم. از نشستن در بیابان و چای خوردن بهتر بود، خیلی بهتر بود”. به گفته جون، جنگ رقه اون طور که انتظار داشته سخت و خشن نبوده. ایشون میگه که دیگه دوست نداره به کار گذشته اش برگرده.
در انتهای راهرو یه صفحه فلزی بزرگ به وسیله تعدادی از شبه نظامیان کُرد از روی کف بتنی کنار زده می شه که در زیر اون چاله ای عمیق قرار داره.
یکی از این نیروها واسه نشون دادن عمق این چاله اول سنگی رو در درون اون انداخته و بعد تیکه کاغذی رو آتیش زده و به درون اون میندازه. ویرانی در رقه مانند دیگه شهرهایی که داعش در اونا حضور داشته وحشتناکه اما بیشتر از اون خالی بودن شهر از ساکنان س که شما رو در وحشت فرو می بره. حتی در شهر موصل وقتی که به طور کامل آزاد نشده بود خیلی از آدمایی که از شهر فرار کرده بودن به شهر باز می گشتن اما در رقه شرایط جور دیگه س.
نیروهای دموکراتیک سوریه به ساکنانی که از شهر فرار کردن اخطار دادن که واسه برگشت عجله نداشته باشن چون شبه نظامیان داعش شهر رو به طور گسترده مین گذاری کردن و این اخطار هم روش زوم شده.
تقریباً هیچ کسی در شهر وجود نداره که با فاتحان شهر مخالفت کنه.
تنها ساختمانی که در شهر رقه ویرون نشده بیمارستان مرکزی رقه س چون داعش صدها نفر رو در این بیمارستان به گروگان گرفته و از اونا به عنوان سپر انسانی استفاده می کرد تا این که طی یه توافق با نیروهای دموکراتیک سوریه اونا تونستن همراه با خونواده هاشون از این شهر فرار کنن. نیروهای دموکراتیک سوریه حتی در جمع آوری جسدهای افراد داعش هم با سرعت تموم عمل کردن طوری که با احتمال خیلی کم میشه جسدی رو در شهر دید.
دیگه افراد محلی که واسه داعش می جنگیدن و خود رو تسلیم کردن سرنوشت بهتری داشتن. در بیرون از شهر چادرهایی واسه ساکنان شهر که از نبردها فرار کردن تو یه کمپ آوارگان برپا شده.
این وسط چادرهایی واسه بیشتر از ۲۰۰ جنگجوی داعشی و خونواده هاشون برپا شده و کسی اجازه نزدیک شدن به اونا رو نداره و البته از دیگر آوارگان هم جدا شدن. سرنوشت این افراد و خونواده ها از دیگر افراد مبهم تر به نظر می رسه.
